A-G: vergrijpboete bij navordering ook mogelijk zonder uitnodiging tot aangifte

Een man doet in 2017 uit eigen beweging aangifte inkomstenbelasting. De inspecteur volgt deze aangifte, maar legt later navorderingsaanslagen en vergrijpboeten op, omdat het inkomen volgens de inspecteur te laag is opgegeven. Het hof vernietigt de boeten, omdat niet vaststaat dat de man correct is uitgenodigd tot het doen van aangifte. Volgens het hof is een uitnodiging vereist voor het opleggen van een vergrijpboete bij navordering. Zowel de man als de staatssecretaris gaan (incidenteel) in cassatie.

Geen uitnodigingsvereiste voor vergrijpboete bij navordering A‑G Pauwels concludeert dat de tekst van art. 67e AWR geen uitnodigingsvereiste bevat. Anders dan bij de boete bij de primitieve aanslag (art. 67d AWR), is de vergrijpboete bij navordering gekoppeld aan het gevolg (te lage aanslag) en niet aan de aangifteplicht. Volgens de A‑G kan de inspecteur dus ook bij een spontane, onjuiste aangifte een vergrijpboete opleggen als sprake is van opzet of grove schuld. De A‑G wijst erop dat dit aansluit bij de wetsgeschiedenis en de bedoeling van de wetgever. Wel erkent hij dat het systeem wringt, omdat voor de boete bij de primitieve aanslag wél een uitnodiging vereist is, maar vindt dit verschil gerechtvaardigd door de andere delictsomschrijving.

Verschil met andere fiscale sancties De A‑G vergelijkt de situatie met andere fiscale sancties, zoals de omkering van de bewijslast en de verzuimboete, waar wél een uitnodiging (en soms aanmaning) vereist is. Voor de vergrijpboete bij navordering geldt dat niet, omdat het niet gaat om schending van de aangifteplicht, maar om het gevolg dat te weinig belasting is geheven. De A‑G adviseert de Hoge Raad het cassatieberoep van de staatssecretaris gegrond te verklaren.

Bron: Parket bij de Hoge Raad 20-06-25 (gepubl. 04-07-25).